6 Kasım 2011 Pazar

Bireysel Emeklilik Kavramı

Bireysel emeklik sistemi Kamu ve sosyal güvenlik sisteminin tamamlayıcısı olarak, bireylerin emekliliğe yönelik tasarruflarının yatırıma yönlendirilmesi ile emeklilik döneminde ek bir gelir sağlanarak refah düzeylerinin yükseltilmesi, ekonomiye uzun vadeli kaynak yaratarak istihdamın artırılması ve ekonomik kalkınmaya katkıda bulunulmasını teminen gönüllü katılıma dayalı ve belirlenmiş katkı esasıyla oluşturulan sistemdir.[1]

            Dünya Bankası’nın yayınladığı bir dokümanında özel emeklilik sistemleri şu şekilde tanımlanmıştır[2]: “Tümüyle özel nitelik taşıyan, isteğe bağlı, istihdamdan bağımsız ve katılımcıya emeklilik dönemlerinde daha fazla harcama imkânı veren ek emeklilik geliri sağlayan sistemlerdir.

            Bireysel emeklilik; esas itibariyle, herhangi bir zorlamaya, itelemeye dayanmaksızın bireylerin sağladıkları kazançları ölçüsünde geleceklerini güvenceye alma olanağını sunan bir tür tasarruf ya da fonlama yöntemidir. Bireysel emekliliğin dünya uygulamalarına bakıldığında, zorlamaya dayalı yöntemler dahil değişik uygulamalarla karşılaşılsa bile bu sistemde esas olan "gönüllülük'''tür. Bireysel emeklilik sistemi, gönüllü katılıma ve belirlenmiş katkı esasına dayanmaktadır.[3]          

Bireysel Emeklilik Sistemi[4];

-           Kişilerin yaşlılıklarında ve ya çalışamaz duruma geldiklerinde ek bir gelir elde etmeye dönük,

-           Katkılar her bir ferdin, bireysel olarak açılacak hesaplarda takip edildiği,

-           Yatırım meblağın ve yatırım şeklinin, katılımcının kendisinin tercihlerine göre seçtiği,

-           Kamu emeklilik sistemlerini tamamlayıcı nitelikte, ama zorunlu kamu sigortalarından bağımsız,

-           Özel sigorta şirketleri tarafından yönetilen, gönüllü katılıma dayalı, bir tasarruf sistemidir.



[1] Memduh Yelekçi, Sosyal Güvenlik Hukuku, 2. baskı, Ankara: Umut Yayınevi, 2003, s. 192
[2] World Bank, Averting the Old Age Crisis: Policies to Protect the Old and Remote Growth, Washington DC, World Bank, 1994, s. 47.
[3] Ahmet Erol, A. Ercan Yıldırım, Tüm Yönleriyle Bireysel Emeklilik Sistemi, İstanbul:Yaklaşım Yayınları, 2004, s.211
[4] Murat Özbolat, Türkiye’de Hayat Sigortaları ve Bireysel Emeklilik Sistemi, Ankara:Detay Yayıncılık, 2003, s.66

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder